Blog

- Ludzie są potworni. Fałszywi, kapryśni, nieczuli, a do tego wyjątkowo wredni – skarżysz się dziś od wejścia. – I co mi po tym, że będę nad sobą pracować, jeżeli świat, kóry mnie otacza, pozostanie taki sam? Miesiące, a nie daj Boże lata, będę się męczyć w terapii, by i tak skończyć na wewnętrznej emigracji. Ludzkości przecież nie uzdrowię. Nie ma szans.

Czytaj

Koniec roku zbiegł się u mnie z domknięciem kilku dłuższych procesów terapeutycznych. Pożegnanie z klientem to dla mnie niezwykle poruszająca chwila. Szczególnie, gdy osoba, której towarzyszyłam, włożyła w pracę nad sobą wiele wysiłku, a wysiłek ten zaowocował znaczącymi zmianami w jej dotychczasowym życiu. Na ostatniej sesji doświadczam całej gamy emocji. Tak było i tym razem.

Czytaj

Kiedy prowadzę treningi psychologiczne dla lekarzy, ci często proszą mnie o podanie – najlepiej w kilku punktach – zasad prowadzenia rozmów z pacjentami. Początkowo sądziłam, że medycy chcą iść na łatwiznę. Że oczekują „uniwersalnej pigułki”, której zażycie zwolni ich z myślenia i studiowania dyscypliny, jaką jest psychologia lekarska. Upierałam się więc, że nie mogę sprostać ich oczekiwaniom. Zamiast tego wymieniałam szereg specjalistycznych opracowań nt. komunikacji interpersonalnej, asertywności, psychologii społecznej, a nawet psychopatologii.

Czytaj

Od czasu do czasu przychodzi do mnie ktoś, kto ma „tylko jedno krótkie i proste pytanie”: Jak sobie poradzić z…. i tu następuje szczegółowy opis problemu lub – co zdarza się częściej – ogólnikowy zarys sytuacji. Przykładowo:

Czytaj

Jedna z moich klientek powiedziała ostatnio: „Kiedy pierwszy raz tutaj przyszłam, miałam nadzieję, że machniesz czarodziejską różyczką i wszystkie moje problemy cudownie się rozwiążą. Dziś widzę, że to były złudzenia. Cudów nie ma – nie jesteś dobrą wróżką”.

Czytaj

- Jak się czujesz? – spytałam na zakończenie sesji.

- Dobrze – odpowiedziała jedna z moich klientek.

Czytaj